Lopen op de schedels van de geschiedenis

Hier vertel ik over mijn eigen ervaringen tijdens mijn werk als energetisch reiniger. Het is telkens prachtig en uniek! En met de mooiste resultaten.

Hobbelige keitjes, bochtige oude straatjes, een doorkijk naar een binnentuin, muren die geschiedenis ademen. Luiken in donkerrood of blauw. Trapgevels. Rode dakpannen die lijken te golven over de steile daken. De binnenstad van Deventer.

Een overvol hoofd, een overvol huis

Het grote oude woonhuis heeft vier verdiepingen. Gebouwd tegen een heuvel, met een kerk op de top. De kerktoren toont zich duidelijk door het keukenraam. En hoe duister kan de omgeving voelen rondom een kerk… Lopen op de schedels van de geschiedenis. Direct bij binnenkomst is die geschiedenis al enorm voelbaar – vooral in mijn hartgebied. Donker en zwaar.

De chaotische aanwezigheid van de angstige zielen die ik later tref in de kelder, loopt synchroon met de chaos die Karien voelt in haar hoofd. Een chaos waardoor ze niet kan zakken in haar gevoelscentrum.

Zelfs de hond is druk

In de woonkamer ben ik voorzichtig gaan aftasten of ik de drukke hoofd-energie (mind) wat meer kan gronden door piano te spelen. Het was zeer moeilijk om de melodie die ik improviseerde naar beneden te brengen, één, twee octaven lager. Uiteindelijk lukte het wel, maar niet van harte.

Karien spreekt struikelend over haar woorden, denkt heel snel en haar tong kan het niet bijhouden. De extreme drukte laat zich ook zien in het gedrag van de hond. Zakken, dus. We hebben lang aan de keukentafel gezeten. Om te zakken in ons gevoelscentrum, simpelweg om te zijn. Al die gedachten loslaten. Na een lange stilte kruipt de hond met een diepe zucht op een stoel en valt in slaap.

Enge ongrijpbare wijsheid

Tijdens een spontane tafelopstelling met houten poppetjes komen we erachter wat het zo eng maakt, dat vertrouwen op innerlijke wijsheid. Het is groot en ongrijpbaar! Zo onbegrensd…

Ah! Maar je mag zelf altijd je grens aangeven! Als je daarin duidelijk bent, al zeg je het maar tegen ‘de lucht’, dan wordt dat gerespecteerd. Heus! En ik zie de opluchting en ontspanning direct op haar gezicht. Oh ja! Ik heb zelf de regie… Ik hoef niet overspoeld te worden door de veelheid van iedereen en alles.

Vertrouwen en begrenzing

Verbinden met de wijsheid van haar intuïtie gaat bij Karien zeer vanzelf. Ze mag het nog veel meer gaan vertrouwen, dat weggaan uit haar hoofd. De wijsheid die ze in haar werk al inbrengt mag nu ook in haar persoonlijke leven de ruimte krijgen. En haar begrenzing ook…

Het huis heeft ook behoefte aan bestemming en begrenzing van de ruimte. Zo zullen dolende zielen er geen plaats meer hebben en dus daar ook niet meer aanwezig zijn. De warme levensstroom van het levendige gezin hoort in het hele huis!

De garage waar ze nu altijd binnenkomen, is eigenlijk onbestemd en zo voelt het ook. Van alle verbouwingsplannen is niks terecht gekomen en nu heeft het zelfs geen naam. Want het is eigenlijk geen garage, maar een grote hoge ruimte die de hele diepte van het woonhuis omvat. En die achterin nog een smalle trap verbergt, naar een zeer oude kelder met ronde gewelven.

Verlamd van angst

In de kelder is het heel erg druk met zielen die niet weg kunnen. Ik word bevangen door een grote angst, hun angst, en wel zo heftig dat het me bijna verlamd. Ze zitten daar vast en willen heel graag verder, maar weten niet hoe.

Met moeite zet ik me weer in beweging en maak vanuit mijn dieper Zelf contact met moeder Aarde. Met haar medewerking zet ik een poort neer, een levendige, schitterende lichte poort naar de volgende zielsbestemming van de dolenden. Prachtig! Direct zie ik al een grote groep als een grijze massa erdoorheen gaan. Met een zucht van verlichting.

De poort zal blijven staan zolang het nodig is, en dan als vanzelf weer verdwijnen.

Gebruik je huis, claim je leven terug

Hoe duidelijk is de symboliek van de garage, de binnenkomst van hun huis: geef je grenzen aan! Belichaam de ruimte vanaf nu! De warme levensstroom moet erin, dat wil het huis ook. Daarmee geef je het een doel, een naam, en begrens je wat je er toestaat en wat niet.

Het is zo belangrijk om je te realiseren door welke deur of ruimte je het meest je huis binnenkomt. Want: welke energie neem je dan dus mee je huis in? Of mee je leven in? Karien vertelde dat ze bij het naar buiten gaan vaak eerst het hele gezin in de auto zetten, de auto dicht doen en dan pas naar buiten rijden. Ik ervoer Pure Paniek toen ik dat doorvoelde. Met gierende halen heb ik staan huilen, zo ongelooflijk naar voelde dat. Zo nemen ze telkens de energie van de dolende zielen mee hun leven in! Het huis uit en in… Probeer je eens voor te stellen hoe ongezond dat is, letterlijk zelfs. Laat je levensenergie weer stromen! En: zeg nee tegen dat wat je niet wilt!

Het verklanken van liefde Toen de Lichtpoort er een half uur stond ben ik teruggegaan naar de kelder en heb er Pure Liefde in gezongen. Echte doorvoelde liefde, in iedere hoek van de kelder en de garage. Zo kon de angst eindelijk zakken en bracht ik er veel, veel meer rust in.

In je leven aanwezig zijn

Er is in één ochtend gigantisch veel in beweging gezet. Wat een spiegel van het huis: wees bewust aanwezig in alle gebieden van je leven. En dus ook in alle ruimtes en kamers van je huis. Doe je dat niet, dan sluipt er iets ongewensts naar binnen… Laten we de levende liefde weer verwelkomen!